vrijheid voor de eenden

Zondagavond werd een Koraanse maaltijd voorbereid bij Allison's tante. Haar dochter (Allison's nicht dus) had een Ierse gast op bezoek, namelijk de zus van haar kamergenote. Het klinkt misschien wat ingewikkeld, maar als je het niet begrijpt, lees het dan nog een keer. Het werd dus een gezellige avond met heerlijk eten. Vanaf het appartement hadden we een prachtig uitzicht op het water. Uiteraard vergat ik mijn fototoestel op de dag van de oogstreling. Emma had haar camera wel mee, maar het overgrote deel van de foto's die genomen werden waren van Cashew. Ik weet dat ze schattig en lief is, maar het uitzicht interesseerde me toch net iets meer.
De volgende ochtend was het weer werken geblazen, maar niet voor Benedicte, die zat nog in Tauphino, een surfersdorp zo'n 5-6 uur hier vandaan.
Op dinsdag was ze ook weer terug, met een roodverbrand hoofd. Dat kwam door het walvis kijken. Ik hoop het misschien ook te doen voor ik vertrek, maar het is kostelijk. Maar geef toe, walvissen en orka's zien is toch wel een erg unieke ervaring.
Momenteel hebben we het schattigste vogeltje ooit in het centrum. Een kleine cedar waxwing. Hij is nog steeds een fledgling, dus dat is hetgeen hem schattig maakt. Klein, pluizig, mollig, niet bang, heeft een gigantische mond,... Eenmaal de kleintjes wat groter worden worden ze banger, gemener en dus niet meer schattig. Hij is zo enthousiast elke keer zijn kooi opengaat, en springt op je hand, 'twiet' zo hard hij kan, en rekt ze mond wijdopen.
Woensdag was helaas al Benedicte's laatste dag, en er was taart! heerlijke taart. Nu weet ik al ongeveer wat te verwachten bij mijn afscheid. Bovendien kwam er nog een aangename verrassing. We mochten mee met Linda om eenden vrij te laten. Normaal laten wij geen vogels vrij, omdat we geen auto hebben om naar de plaatsen te rijden voor de vrijlating. De eenden waren erg lief, maar degene waarvan ik de kennel opende bleven er liever in, om wat verder slapen. Dus moesten we er een beetje mee schudden voor ze doorhadden wat van hen verwacht werd. Het is erg leuk te weten dat de eendjes binnenkwamen als weesjes en buiten gingen als gezonde en vrije vogels.
Na het werk trokken Benedicte en ik de stad in. Ik heb me toch weer laten verleiden door koopjes, en besef nu dat er me nog een verplicht koopje te wachten staat: een extra tas.
Vanavond is Benedictes laatste avond en bovendien is het haar verjaardag, dus gaan we met de vrienden van het centrum naar de karaoke. Benieuwd hoe dat gaat aflopen...