2de hands winkels zijn gevaarlijk, na een klein uurtje wandelde ik buiten met 5 werk t-shirts, en kwam Allison buiten met 2 kommen, een theeservies en een golfstick. In de winkel kwamen we de vreemdste verkoopster tegen: eerst mompelde ze allerlei dingen tegen mij, ik verstond geen woord van wat ze zei, waarna ze heel hard begon te lachen. Allison en ik wisselden bedenkelijke gezichten uit.
De middag was broeierig warm, en niemand stond te springen om naar buiten te gaan. Uiteindelijk geraakten we toch bij metrotown, de mall. Het winkelcentrum was gigantisch groot, en erin verloren lopen was niet moeilijk. Oorspronkelijk gingen we er onze weekendinkopen doen, maar eenmaal je in het winkelcentrum bent kan je evengoed even rondkijken in de kledingwinkels. Uiteindelijk vonden we beiden kleren die we kochten, en kregen we een telefoontje van Steven: "where are you?! we have to go to my family". Oeps, geen tijd meer om de boodschappen te doen. We raceten naar huis, waar ik mijn eigen maaltje bijeenschraapte en me in de zetel nestelde om naar een spannende zaterdagavondfilm te kijken. Maar toen het onweer losbarstte (eerste regen sinds ik hier ben!) vond ik het toch iets minder leuk alleen te zijn in een donker huis.
De inkopen werden dus uitgesteld tot zondagochtend, jaja, de winkels zijn hier open op zondag. Iets wat ik nodig had waren washandjes, maar blijkbaar is een washandje iets typisch Europees, want Allison wist niet wat het was, en het was niet te vinden in de winkel. Mijn queeste naar een washandje gaat volgende week verder.
Van het onweer was er ondertussen niets meer te bespeuren, het beloofde weer een warme dag te worden. Het plan was om vandaag Granville Island te bezoeken. Een soort van eiland met allerlei kleine gezellige winkels en de verse producten, vis, groenten, fruit,...
We dachten dat het misschien beter zou zijn te wachten tot 4h tot het een beetje afgekoeld was. Rond 4h sprongen we de auto in, maar frisser was het hoegenaamd niet. We passeerden in een hyperverse viswinkel, waar veel verschillende types oesters verkocht werden. Ik dacht direct aan papa, de oesterfan, maar ik heb nog steeds niet geprobeerd oesters te eten.
Op Granville Island bevindt zich ook een lokale bierbrouwer. Officieel mag ik geen bier drinken in Canada (hier heb ik de volwassen leeftijd nog niet bereikt) maar ik mocht me toch een nipje wagen.
Hier in Vancouver hebben ze een plaats waar ze Belgian fries verkopen. Jeeeeej dacht ik, Belgische frietjes. Blijkbaar werkte er wel niemand die ook maar iets met België te maken heeft. De uitbater kwam blijkbaar uit Israël, de verkoopster uit Turkije, wat me toch ietwat verwonderde. De Belgische frietjes smaakten me wel, maar het kon niet tippen aan de echte Belgische frietjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten