de suikerbom

Eerst en vooral: ik bedenk me hier dat ik niets over mijn weekend heb prijsgegeven. Bovendien werd een van mijn vorige berichten beëindigd met de vraag hoe de karaoke zou aflopen. Het antwoord is: goed! Het was vooral heel gezellig, maar ook wel een beetje jammer. Benedicte is terug in Frankrijk, en al het zomerpersoneel is ook verdwenen uit het centrum. Zij zorgden vooral voor de baby's en soms voor de fledgelings. Maar het babyseizoen is afgelopen, en de studenten moeten weer naar school. Dat wil ook zeggen dat het deze week soms erg stilletjes is in het centrum. Geen giechelende meiden meer in de keuken, geen gezellige lunchpauzes meer,...
Op zaterdag was er eigenlijk niets gepland, tot Steven vroeg of ik mee wou naar de winkel, een wc terug gaan brengen... Dit klonk me maar raar in de oren, maar omdat een dag thuis zitten nog net iets saaier is dan met een toilet in de auto rondrijden, besloot ik toch maar mee te gaan. De wc behoorde toe aan Steven's vader, waarvoor Steven momenteel verbouwingen aan het doen is. We namen Cashew mee op avontuur, die op men schoot zat in de auto. Haar hobby is haar hoofd uit het raam steken. Dat geeft het effect van een facelift: haar haar in het gezicht wordt strak naar achter gestreken, en haar oortjes flapperen in de wind.
Na de inlevering van het toilet reden we half Vancouver door om Stevens werknemer te vinden, we vonden hem uiteindelijk een gigantisch huis schilderend. Zo kwam ik ook in aanraking met de rijke buurt van Vancouver. Huisprijzen STARTEN bij 1 miljoen dollar. Eerlijk gezegd, de straten waren mooi, groen, net, gezellig, maar toch ook niet zo speciaal dat je er een fortuin zou voor betalen.
Hierna kwam een bezoek aan UBC: University of Brittish Colombia. Dit is 1 van de 2 Vancouverse universiteiten. Over Simon Fraser heb ik eerder al verteld. Deze universiteit was zeer verschillend. Gelegen aan de zee (met prachtige uitzichten), en gigantisch groot! Ze willen hun eigen stad vormen, en het lukt ze aardig. Ze hebben alles: huizen, winkels, fastfoodketens, sportgelegenheden, bibliotheken,... Ik was onder de indruk van deze 'stad'. Jammergenoeg was mijn fototoestel aan het opladen, dus helaas, weer geen foto's...
Op zondag ging ik (alweer) naar de cinema. Deze keer naar inglorious basterds, de nieuwe Tarantino film. Ik kan niet zeggen dat het mijn stijl was, maar lachen deed ik toch. Maar in mijn mening is het niet ik, maar mijn broers en papa die deze film echt zouden appreciëren. Eerder hun humorstijl. Hierna gingen we chickenwings eten. Daar had ik natuurlijk niet veel aan, ik verlangde al lang naar mijn bed, werken is geen lachertje, slaap is noodzakelijk. Ik had niet echt een keuze aangezien Steven en Allison mijn vervoer waren, en ik kreeg toch yum-fries aangeboden. Ik nam ze dankbaar aan en vroeg me af wat yum-fries nu eigenlijk precies waren. Het zijn frietjes gemaakt van zoete aardappel. Deze zoet en zout combinatie was geslaagder dan ice-cream and fries.
Maandag was Steven's verjaardag, en ocharme, hij moest toch weer hard werken. Hij werkt nu al meer dan een maand 7 dagen per week. Om toch ietwat troost te bieden gingen we naar het Chinese restaurant. De service was uitstekend. Ik klungelde een beetje met de stokjes (ja, chinees restaurant, geen niet-aziatisch persoon te zien, buiten ik dan), gooide mijn stokjes uiteindelijk (per ongeluk wel te verstaan!) op de grond, en in 10 seconden lag er al een nieuw paar naast mijn bord. Ook fijn dat je na de maaltijd gewoon al de restjes laat inpakken en meeneemt naar huis. Steven vond toch dat er nog iets miste op zijn verjaardag. We hadden geen taart gehad, maar hij droomde van vanille ijs, chocoladesaus en pinda's, dus ik besloot te trakteren op ijsjes. Excuseer, IJS! De plaats waar wij gingen gaf je gigantische ijscoupes. Ze smeerden me een medium aan want die was goedkoper op maandag. Een medium is een beker van zo'n halve liter (of was het meer?). Ik besloot met het chocolade-vanille ijs met brownie en chocoladepinda's te gaan. Het was fantastisch. Misschien zelfs het beste ijs dat ik ooit geproefd heb. Maar dat durf ik niet helemaal toe te geven, aangezien dat een belediging zou zijn voor het Italiaanse ijs ik al gegeten heb. 1 ding is zeker: zulk ijs vind je niet in Europa, dit was suikerbom - Amerikaanse portie - calorierijk - ijs. Na al die chocolade kroop ik met buikpijn in bed, en werd wel 10 keer wakker. Het is waar wat ze zeggen: ga niet met een volle maag naar bed.
Toch verlang ik naar meer van dat ijs, maar dit wijst op mogelijks verslavingsgevaar.